Loslaten

“Niemand die de hand aan de ploeg slaat en ziet naar wat achter hem ligt, is geschikt voor het Koninkrijk Gods”.
(Luc.9:62)

De hand aan de ploeg slaan betekent het oude los kunnen laten waar je mee bezig bent en niet achterom kijkt wat is geweest, want anders ben je onbruikbaar en ongeschikt voor God in Zijn Koninkrijk en lijdt zijn werk onherroepelijk schade.
Loslaten is ten diepste laten gaan en is een stukje sterven aan je zelf, je eigen ik. Loslaten is tot de ontdekking komen dat jij niets meer hebt dan alleen Hem die je liefheeft en dat dwars door de dood je dankbaar mag zijn wat Hij je geeft en waartoe Hij je roept.
We moeten kijken naar wat voor ons ligt en niet omkijken wat is geweest en op wat we achterlaten ook al heb je dat nog zo lief, en zo de prijs betalen om Hem te dienen.
Alles loslaten voor het nieuwe, het onzekere, het onbekende wat dit alles ook met zich meebrengt.
Achteruit kijken, hoe jij je ook voelt, kan je verlammen om verder te gaan en je het zicht ontnemen, achteruit kijken en niet loslaten is als de vrouw van Lot die een zoutpilaar werd.
Loslaten is niet altijd even makkelijk en kan soms een hele strijd en worsteling zijn.
Maar met het oog op het verschiet, op de nieuwe komende dingen, kunnen we de moet vatten radicale keuzes te nemen en ons richten op het nieuwe wat God wil doen ondanks onze pijn.
Wij mensen willen alles nog wel eens krampachtig in eigen handen houden en daar controle over uitvoeren en heersen over de situatie wat we los moeten laten maar daardoor geef je de ander juist een druk en geef je God geen ruimte om het nieuwe in je te werken.
Meestal is het onze eigen pijn waardoor we niet los kunnen laten en reageer we uit verwondheid op de situatie, soms voel je zo de pijn van onrecht en de machteloosheid en woede om los te laten, de angst voor wat gaat gebeuren.
Je wilt niet weer door los te laten die pijn en hartzeer voelen die je altijd gevoelt hebt, dat dingen zich weer gaan herhalen en die weer opnieuw gebeuren, de angst van de scheiding en het gemis die je steeds ervaart, het teruggeworpen zijn op je zelf, de eenzaamheid en afwijzing die je weer voelt en dat door hen die je vaak het meest lief hebt.
Soms moet je taken of bedieningen terug geven in gehoorzaamheid aan God wat Hij je gegeven en toevertrouwd heeft en waar je zo in bevestigt bent en wat je door omstandigheden weer los moet laten dat doet pijn.
Dat wat je meest lief was teruggeven en niet vasthouden.
We moeten weten dat het niet onze bediening is maar het is Zijn bediening, maar dit loslaten doet pijn en geeft hartzeer maar de Bijbel zegt: Zie, gehoorzamen is beter dan slachtoffers, luisteren beter dan het vette der rammen.
En dat is loslaten .. is de hand aan de ploeg slaan, en vertrouwen dat de Heer iets nieuws gaat beginnen, Hij zal het nieuwe doen uitspruiten, heb je het nog niet gemerkt ?