Het is overduidelijk en niet te ontkennen misvatting die velen vasthouden dat de Joodse staat de wederopbouw is van het Bijbelse Israël en dat zij de erfgenaam zijn van de beloften van Abraham, vooral voor hen die de termen Jood en Israëliet verwarren en niet onderscheiden alsof ze hetzelfde volk zijn.
Jacob kreeg de naam Israël en later werd die naam doorgegeven aan de zonen van Jozef. Jacob zegende de zonen van Jozef, “Efraïm en Manasse”, en zei “moge mijn naam in hen voortleven …” En mogen zij uitgroeien tot een menigte in het midden van de aarde.” (Gen. 48:16). Jacob gaf het eerstgeboorterecht niet door aan Juda, aan de Joden, maar aan het huis Israël/Efraïm, de Israëlieten (1 Kronieken 5: 1,2)
Na de dood van Salomo werd het Koninkrijk in tweeën verdeeld (1 Koningen 12), het huis Juda en Benjamin, het Zuidelijke Koninkrijk, die Joden werden genoemd, en het huis Israël het Noordelijke Koninkrijk de 10 stammen, die Israëlieten, of ook wel Efraïm werden genoemd.
De profeten in de Bijbel wisten heel goed het verschil tussen deze twee huizen, en profeteerden afzonderlijk over elk huis, en soms over hen samen.
Het huis Juda, de Joden kregen het voorrecht om de Messias voort te brengen wat reeds vervuld is, en het huis Israël om de Zonen van God voort te brengen. In Jesaja 27 vers 6 staat dat in de komende dagen Jacob wortel zal schieten, Israël zal bloeien en uitspruiten, en zij zullen de hele wereld met vrucht vervullen.
Een dwaling, of beter gezegd een vervanging is het dat de Joden, het huis Juda het eerstgeboorterecht van Jozef hebben toegeëigend en ook zijn naam Israël die alleen het huis Israël/Efraïm toebehoord. Daardoor wordt nu gedacht dat alleen de Joden zijn uitverkoren Volk zijn om Gods Koninkrijk te regeren. Ook al is het huis Israël met een Scheidbrief weggezonden (Jer. 3:8) Juda vervangt niet het eerstgeboorterecht want de profeten leren in de bijbel dat het huis Israël hersteld zal worden, en dat ze later samen met het huis Juda weer verenigd zullen worden.
De natie gesticht in 1948 was een Joodse staat, maar het huis Israël bleef nog steeds “verloren” en zij zijn nog steeds niet teruggekeerd. Het huis Israël moet vrucht dragen, zonen voortbrengen, zij zijn onder de volkeren verspreid, in alle hoeken van de aarde. Een ware Israëliet is een vruchtbare zoon (of dochter), een overwinnaar van God die veranderd naar het beeld van Christus, de Messias Jeshua. Het Zoonschap is onze erfenis.
Maar als het Huis Juda die de vijgenboom is en alleen bladeren voortbrengt en geen vrucht, blijft het een vruchteloze eenzame vijgenboom langs de weg die verdorren zal. Want hij is geen Jood die het uiterlijk is, noch door besnijdenis aan het vlees. Maar hij is een Jood die het innerlijk is, de besnijdenis van het hart, door de Geest, en niet naar de letter, dan komt zijn lof niet van mensen maar van God. (Rom. 2:28,29).
Laten we daarom de dingen in de juiste Bijbelse perspectief zien naar de fundamentele basis van Gods Woord, en niet meegaan met deze misvatting, met deze dwaling of vervanging. Als men deze twee huizen niet onderscheid de en deze niet uiteenhoudt slaan velen de plank mis in de uitleg van de profetieën die door de profeten zijn uitgesproken.
Het huis Juda en het huis van Jozef/Israël/Efraïm zijn twee verschillende koninkrijken maar samen zullen ze uiteindelijk één worden in de Messias Jeshua, één Kudde één Herder.
JP
Dank voor deze duidelijke uitleg.
Het Huis van Juda moest zijn roeping vervullen door de Messias voort te brengen. Maar nergens lezen we dat Juda vrucht zou dragen als vervanging van het huis van Israël. Er zijn twee vervangingstheologieën in christelijke kringen vandaag de dag: de eerste leert dat de Kerk Israël verving, en de tweede leert dat de Joden Israël vervingen.