Ik ervaar al een tijdje in mijn hart dat ik dit moet delen en dat de Heer hier een bedoeling mee heeft. Er zijn soms tijden in ons leven van diepe innerlijke strijd en worsteling. Tijden waarin we vast kunnen lopen en we op een cruciaal punt van ons leven komen te staan en niet meer weten welke kant we op moeten en we niet meer weten wat God van ons wil.
De Heer heeft een plan voor ons leven die Hij ten uitvoer wil brengen in ons, niet zoals wij dat willen of gedacht zouden hebben, maar zoals Hij wil. Hij volvoerd Zijn Plan in ons op Zijn manier en dat is vaak door strijd en lijden heen door diepe pijn en teleurstelling, door alle vuurproeven en loutering heen wat soms tegen al onze eigen gedachten en gevoelens ingaat waardoor we in opstand kunnen komen en vast kunnen lopen.
Maar soms moeten we God vergeven, vergeven dat Hij Zijn plan volvoerd zoals Hij wil en niet zoals wij dat gedacht hadden. God kent ons ten diepste, Hij kent ons hart ons hele wezen en ons diepste verlangens.
God geeft ons mensen altijd ruimte voor onze gevoelens en emoties en dat ook voor boosheid en soms intense woede door verdriet of machteloosheid. We moeten er dan wel om denken en er voor waken dat we dan niet verbitterd worden of een verborgen wrok tegen God koesteren omdat we het gevoel hebben door Hem te zijn gekrenkt, door Hem in de steek te zijn gelaten en slecht en onrechtvaardig te zijn behandeld en dan vooral van Hem van wie we het nu juist niet verwachten en van degene die ons zo lief moet hebben en dat dan juist Hij ons zo behandeld en ons ten diepste kwetst en beschadigt en ons wonden slaat en deze allemaal toestaat, dat doet zeer.
Alle omstandigheden dan in ons leven die ons overkomen, zelfs het kwade dat ons treft worden door God ingezet tot lering om zo tot Zijn doel te komen om ons zo te vormen en te kneden naar Zijn beeld.
Het kunnen soms diepe woestijnervaringen zijn waar we tot geestelijke volwassen mensen zullen worden die diep door het stof zijn gegaan en gestorven zijn aan ons zelf en wij niet meer zullen mopperen en klagen maar alles als uit de Hand van God zullen nemen, omdat Hij iets groters heeft voor ons.
Jozef is daarin een groot voorbeeld voor ons. God grijpt niet altijd in, in onze situatie maar leidt ons door het vuur van de beproeving heen.
In het leven van Jozef zien wij profetisch voortdurend het sterven van Jezus, de graankorrel moet eerst de grond in en sterven om nieuw leven voort te brengen.
Maar er zal een tijd zijn ook in ons leven net als bij Jozef, dat Hij daar begrip en uitleg in zal geven en ons dat alles duidelijk zal maken zodat we ons zullen verheugen en we een nieuwe kant van God mogen leren kennen en ontdekken, een kant die maar weinig mensen kennen omdat we het niet toelaten maar boos en verbitterd blijven. God vergeven. Sterven aan je zelf, ontledigt worden, God weet precies de weg voor ons om in ons leven om tot Zijn doel te komen en ons op Zijn bestemming te brengen waarvoor Hij ons geroepen heeft. God kan verlossen en kan situaties veranderen, maar Hij doet het niet altijd, omdat Hij een doel heeft een Plan, en daarom laat Hij dingen toe ook al zullen we soms door intense pijn en bitterheid heen moeten om zo de ware kennis van God en Zijn aard te kennen. Maar als wij niet verbitterd worden zullen we overwinnen. Als we God kunnen vergeven van Zijn onrecht aan ons kunnen wij ook anderen vrijzetten van hun (zonde)schuld aan ons zodat we in Gods genade ook vrijheid en vergeving kunnen uitspreken.
Ja, ik heb ook van die tijden gekend, en ook ik heb veel geroepen en geschreeuwd naar God in mijn leven, “Heer, hoe kunt u dit nu doen, hoe kunt U dit nu toelaten, U was bij machte me te beschermen of te waarschuwen of me tegen te houden”. Maar toch laat de Heer deze dingen toe in ons leven.
Nadat ik ook vele malen ernstig vastliep en er verder geen uitzicht meer was en ik niet meer verder kon en geen hoop meer had voor mijn leven en situatie was het enige wat de Heer sprak: “Wil jij Mij vergeven dat ik het op Mijn manier heb gedaan en niet op die manier zoals jij denkt”. God vergeven, Wie was deze God dat ik Hem moest vergeven. Mijn hart brak in mijn binnenste, God die mij vroeg HEM te vergeven, God die neer daalt en zo dichtbij wil komen en mij vroeg Hem te vergeven, hoe klein en nietig voelde ik mij. Ik heb Hem vergeven en allen die mij leed hadden aangedaan. Daarom kan ik zeggen Gods wegen zijn volmaakt al begrijp ik ze niet. Zelfs spaarde Hij zijn eigen Zoon niet, zou Hij ons dan sparen. Het is soms een zware beproeving maar blijf jij Hem ondanks alles trouw en blijven we hem ondanks alles gehoorzamen. Gehoorzamen heeft een prijskaartje, het kost je wat. Maar toch geloof ik dat God daar diep in het verborgene, in al ons lijden en kwetsbaarheid, in al ons angsten en pijnen, in ons verdriet en depressies en in al onze teleurstellingen heen, Hij een heel diep werk doet wat wij niet kunnen begrijpen en vatten en wat niet te keren is.
God wil dat we vertrouwen en in geloof blijven wandelen. God is ons niets verplicht en we moeten Hem niets opleggen iets te doen wat wij willen, dan zetten we de Heer vast om te handelen en om in de rust van Hem te komen, vertrouwen en weten dat wat Hij doet Hij alle dingen goed doet. God vergeven maakt ook vrij.
JP