Bedelingenleer / Dispensationalisme

John Nelson Darby (1800-1882) is de ‘vader van de bedelingenleer’. In 1825 werd Darby tot priester gewijd in de kerk van Engeland die ook onder invloed van het Jezuïtische denken stond. Door de bedelingsleer (7 verdelingen van tijdperken), of dispensationalisme, haalt “de kerk” Israël en de Gemeente uit elkaar. En vernietigt het de eenheid tussen de Oude en de Nieuwe Testament in plaats van het te zien als één enkel Boek met een vooruitgaande ontvouwing van het goddelijke plan. Hij leert dat God twee verschillende doelen voor Zijn volk had een aards doel voor Israël en een hemels doel voor de kerk. Binnen een eeuw vanaf het moment waarop John Nelson Darby begon met de idee van Gods twee afzonderlijke doelen in de geschiedenis (1827), kreeg het een algemeen aanvaardbare plaats onder de vele Bijbel gelovige bewegingen in de kerken en werd het als een vast grondbeginsel gefundeerd wat moeilijk kon worden veranderd en wat in een fundamentalistisch denken als een bolwerk in het denken van de mensen is vastgelegd, waaruit o.a. ook het denken van de opnameleer, de wederkomst van Christus werd gefundeerd, eerst de opname van de gemeente, en Israël en de Joden door de verdrukking, wat Bijbels ongegrond en niet gefundeerd is.

Maar waar de Dispensationalisten op een gegeven moment op vast zullen lopen is dat ze geen inzicht en kennis hebben van de twee huizen van Israël, want Joden zijn geen Israëlieten, en Israëlieten zijn geen Joden. Joden zij komen uit het huis Juda, de 2 stammen en zijn het Zuiderrijk, de Israëlieten dat zijn zij van het huis van Israël, de 10 stammen en komen uit het Noorderrijk. Deze twee huizen moeten we altijd onderscheiden, omdat de Heer altijd door zijn profeten tot deze twee huizen apart spreekt, en soms samen. Jesaja en Jeremia en alle profeten zien hoe ze Israël en Juda behandelden als twee afzonderlijke naties die twee verschillende profetische lotsbestemmingen hebben. En in Ezechiël 37 zie je dat deze twee uiteindelijk in de eindtijd herenigt zullen worden, en dan zullen ze niet langer meer twee volken zijn en niet langer verdeeld zijn in twee Koninkrijk, maar het zal één volk worden, één Kudde, en één Koning zal over hen alle zijn.

Het huis Israël, die het eerstgeboorte recht hebben (en niet het huis Juda, de Joden), die weggezonden waren in ballingschap met een scheidbrief (Jer. 3:8) konden niet terug keren dan dat eerst de eerste Man (Jeshua) moest sterven (Deut. 24:1-5). Jezus/Jeshua is gestorven en de weg is open voor het huis Israël om terug te keren door bekering onder het Nieuwe Verbond door het bloed van Jezus/Jeshua. Dus het gelovige huis van Israël zij zitten in de Gemeente, in het Lichaam van Christus.

Hoe kunnen de dispensationalisten dan zeggen dat Israël door de verdrukking moet als het huis Israël reeds in de Gemeente zit. Ze verdelen Israël van de Gemeente en zeggen dat de Gemeente van tevoren wordt opgenomen en Israël achterblijft, maar wie is Israël. Ze zeggen dat Christenen de hemel zouden beërven, terwijl de Joden de aarde zouden erven. Dit was hun manier om de dubbele standaard uit te leggen en te rechtvaardigen die ze hadden gecreëerd. 

Het oude negentiende-eeuwse dispensationalistische idee dat Christus twee bruiden zou hebben onder twee verschillende verbonden is niet waar. Vrijwel allemaal leken ze te vergeten te zijn dat Christus was gekomen om de scheidingsmuur af te schaffen die in de tempel was opgetrokken en mensen in raciale categorieën scheidde als “uitverkoren” of “niet-uitverkoren” mensen. Dispensationalisten herbouwen die scheidingsmuur weer die de Joden scheiden van de “heidenen”.

In Efez. 2 staat in vers 14-16 Want Hij is onze vrede, die de twee één heeft gemaakt en de tussenmuur, die scheiding maakte, de vijandschap, weggebroken heeft, 15 doordat Hij in zijn vlees de wet der geboden, in inzettingen bestaande, buiten werking gesteld heeft, om in Zichzelf, vrede makende, de twee tot één nieuwe mens te scheppen, 16 en de twee, tot één lichaam verbonden, weder met God te verzoenen door het kruis, waaraan Hij de vijandschap gedood heeft.

Want zoals het lichaam één is en veel leden heeft, en al de leden van dit ene lichaam, hoewel het er veel zijn, één lichaam zijn, zo is het ook met Christus. Ook wij allen immers zijn door één Geest tot één lichaam gedoopt, hetzij dat wij Joden zijn, hetzij Grieken, hetzij slaven, hetzij vrijen; en wij allen zijn van één Geest doordrenkt. 1 Korinthiërs 12:12-13.

De Bijbel leert ons heel duidelijk dat de heidenen worden geënt op Israël, op de Edele Olijf, waarvan Jeshua de saprijke wortel is en dat gelovigen uit de heidenen medeburgers en mede-erfgenaam en dat zij huisgenoten van God geworden zijn, en niet anders om. De heidenen waren ooit deel van de wilde olijfboom en zijn nu op de edele olijfboom (Israël/Gods Volk) geënt. Paulus leert nergens in Gods Woord dat er een speciale nieuwe boom bestaat alleen voor de Kerk en dat ze gescheiden worden van het volk Israël, de twee huizen. Jeremia 11:16 laat ons zien wie de olijf is, Een groene olijf, schoon van prachtige vrucht, heeft de Here u genoemd. Ja, de Here der heerscharen, die u heeft geplant.

Hebreeën 8 vers 8 zien we dat het Nieuwe verbond niet gesloten is met de kerk, maar met het huis Israël en het huis Juda, dat is de Gemeente. In Romeinen 11 staat, Zijn de eerstelingen (Israël) heilig dan ook het deeg, de Gemeente.

En in Efez. 3 vers 6 staat “…namelijk dat de heidenen mede-erfgenamen zijn (samen met Israël) en tot hetzelfde lichaam behoren en mededeelgenoten zijn van Zijn belofte in Christus, door het Evangelie.

Door de bedelingenleer zou dan niet langer één nieuwe mens zijn, maar twee – en daar zal dan de één ondergeschikt zijn aan de andere, en de andere de minderen zijn en minder geliefd en minder bevoorrecht zijn. Het is het omgedraaide wat de Bijbel ons leert. Dit heeft de Heer nooit zo bedoeld. Jood en Griek zijn één in Christus, er is geen Scheidsmuur meer. God heeft geen voorkeursbehandeling van bepaalde mensen en dat op basis van genealogie of geloof, het is gelijk voor Jood, Griek en alle heidenen zijn samen één in Hem.

Het is alsof Jezus door deze bedeling deze scheidingsmuur slechts tijdelijk heeft afgeschaft tijdens een zogenaamd ‘genade-tijdperk’ om het daarna weer te laten herbouwen in het zogenaamde ‘joodse tijdperk’. Onder Darby is deze visie van de bouw van de scheidsmuur begonnen wat echt een valse leer is.

De visie stelt ook dat er geen Jood/Israëliet zal worden opgenomen, maar dat ze tijdens de Grote Verdrukking op aarde zullen blijven. Dit is gebaseerd op het verkeerde idee dat de Joden alle twaalf stammen van Israël vertegenwoordigen.

De Dispensationalisten ontwikkelden hun concept van de Opname zonder de profetische feestdagen te begrijpen. De Feesten van de Heer, de voor- en najaars Feesten zijn een opgang en ontvouwing van Gods heilsplan, en daarin is geen intermezzo (=tussendoor) Gemeente. Dit gezichtspunt bracht het moderne idee van de Opname binnen, in plaats van het Loofhuttenfeest te begrijpen. Daarom interpreteren ze veel van de nieuwtestamentische uitspraken die een voorkennis van de feestdagen veronderstellen, verkeerd.

Het enige waar de bijbel over spreekt zijn de twee verbonden (wat vaak ook vertaald wordt als bedelingen) is in Galaten 4, Sarah en Hagar deze twee huwelijks verbonden die gebaseerd en gegrond zijn op twee types en afschaduwingen, we zien dat het oude Jeruzalem “Hagar” is, dat moet worden uitgeworpen. Hagar kan nooit het Koninkrijk van God voortbrengen, want Ismaël is niet de erfgenaam van de beloften (Gal.4:30). Daarom zijn er vandaag de dag twee soorten ‘kinderen’ in de kerk, de dochters van Sara en de dochters van Hagar. Hagar’s kinderen ondersteunen een Joods koninkrijk in Jeruzalem, waar Christus hogepriester is van een ordening van Aaron en Levitische priesterschap. Sarah’s kinderen werken voor de vestiging van het Nieuw Jeruzalem, waar Christus de Hogepriester is naar de Orde van Melchizedek, wat is het volmaakte, de werkelijkheid en de hemel zelf.

De kerk zit in een identiteitsfase. Degenen die denken dat Ismaël de ware erfgenaam van het geboorterecht is, zullen zich met Ismaël willen identificeren. Degenen die denken dat Izaäk de ware erfgenaam is, zullen zich identificeren met Izaäk. Maar velen zijn in de war, omdat ze denken dat Ismaël (Jeruzalem) echt Izaäk (nieuw Jeruzalem) is. Hagar het Oude Jeruzalem zien we door de bedelingenleer plotseling herboren worden in het Nieuwe Jeruzalem. Jeshua zal beslist niet terugkeren naar het oude Jeruzalem om Hogepriester (naar de orde van Melchisedek) te zijn over levitische priesters die dierenoffers brengen in een fysieke tempel. Het Nieuwe Verbond is geen tijdelijk intermezzo, waarna de bepalingen van het Oude Verbond hersteld zullen worden. Het Oude Verbond was defect en verouderd. Het “betere” verbond en zijn bepalingen blijven hier. Degenen die de oude manier promoten, kennen de zin van Christus niet. 

Heb. 8:13 zegt, Hij spreekt van een nieuw (verbond), heeft Hij daarmede het eerste voor verouderd verklaard. En wat veroudert en verjaart, is niet ver van verdwijning.

De Bijbel leert dat Jeshua zei “indien iemand Gods wil doen wil, zal hij van deze leer weten of zij van God komt. Er zijn vele dwaalgeesten en leringen van boze geesten die mensen misleiden en op het verkeerde pad brengen. We bidden om bevrijding van deze leringen die mensen aan deze leer binden en hun zo betoveren en verblinden, waardoor ze de waarheid niet kunnen zien en velen zullen afvallen van het geloof en zullen verward en teleurgesteld worden.

JP

“Mijn volk gaat te gronde door het gebrek aan kennis” (Hos.4:6).