Israël was de Here geheiligd. God had hen geplant als een edele druif en volkomen zuiver zaad. Maar ze hebben de bron van levend water verlaten.
Israël wist heel goed de weg te vinden net zoals de kerk, het Lichaam van Christus tegenwoordig om minnarijen te zoeken.
Israël heeft ontucht gepleegd met vele minnaars, keer op keer riep God hen terug maar zij keerden niet terug.
Het huis Israël (de 10 stammen die weggevoerd waren onder ballingschap van de Assyriërs, die dus niet de naam Joden dragen die alleen bestemd is voor Juda) en het huis Juda (dus de Joden) zij zijn ontrouw geworden aan hun MAN.
Israël die een verbond met God had en die gehuwd was met God werd Hem ontrouw.
God zegt Ik heb Afkerig Israël gezien (de 10 stammen rijk) en heb haar verstoten en haar een Scheidbrief gegeven. (Jer.3:8)
Maar Trouweloze Juda (dus de twee stammen Juda en Benjamin + een deel van Levi = de Joden dus) zij hebben geen scheidbrief gekregen en blijven tot de dag van vandaag nog steeds Gods vrouw ondanks hun ontrouw aan Hem.
Hoewel God de echtscheiding haat, Mal. 2:16, stond Mozes het toe vanwege de hardheid van hun hart (Matt. 19:8). Maar als een vrouw voor de tweede maal werd weggezonden met een scheidbrief mocht ze niet weer hertrouwen met haar eerste man. (Deut. 24:1-4). Ook mocht een gescheiden vrouw pas hertrouwen met een andere man nadat de eerste man was overleden anders pleegt ze echtbreuk.
Maar nu het huis Israël de 10 stammen, waar zijn ze gebleven nu ze met een Scheidbrief zijn weggezonden. God heeft hen voorzeker niet verstoten.
Als iemand scheiden gaat van God zoals de Afkerig Israël dan raakt zij ook de naam van God, haar eerste Man kwijt (IsraEL). Ze heet niet meer IsraEl maar Lo-Ammi, ‘niet mijn volk’ en Lo-Ruchama, ‘niet-ontfermde’ (Hosea 1). Hosea 2:1 zegt “Klaagt uw moeder aan, klaagt haar aan, want zij is mijn vrouw niet, en Ik ben haar man niet”. Het huis Israël wordt dus onder een andere naam bekend en raakt alles kwijt, haar Feesten en haar dagen. Israël raakt verborgen maar niet voor God.
Ze zijn schuil gegaan onder de volken, ze zijn verheidenst, maar er niet in opgegaan.
De scheidbrief maakte het dus volgens Gods wetten onmogelijk tot God terug te keren, waartoe het volk echter wél oproept. Het huwelijk heeft in ons land minder waarde en betekenis gekregen. Willen we echter de betekenis van Jezus zijn dood begrijpen, dan zullen we de Bijbelse betekenis van het huwelijk moeten kennen.
Dit wordt in de eerste Bijbelboek duidelijk gesteld. “Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en zij zullen tot één vlees zijn” (Gen. 2:24). Een man en een vrouw worden tot één vlees. Een huwelijk, één man en één vrouw en niets anders. Dit is geen probleem, en waar men daarvan afstapt gaan de zaken verkeerd. Het blijkt door heel de geschiedenis en is in onze tijd wel heel erg duidelijk.
Volgens de Bijbel is er één manier waardoor het huwelijk echt tot een einde komt: de dood van de man of de vrouw. De enige weg tot herstel van het huwelijk was gelegen in het sterven van de eerste Man, Hij nagelde de Scheidbrief aan het kruis, waarna IsraEL opnieuw de bruid kon worden van de nieuwe opgestane Man.
De God van Israël, sloot een huwelijksverbond met zijn volk Israël. Hij heeft zich aan het verbond met zijn volk gehouden maar Israël werd ontrouw en volgde andere goden na, die werkelijk geen goden zijn.
Na vele waarschuwingen kwam ten slotte de vooraf aangekondigde ergste straf Gods vrouw Israël (dus niet Juda, de Joden) werd met een scheidbrief weggezonden, verloor de naam IsraEL en ging in ballingschap naar Assyrië, waaruit het niet is teruggekeerd. God echter had aan zijn volk het huis Israël en het huis Juda een nieuw verbond beloofd, een nieuwe huwelijk, die wet moest weg !
Het is de Man (Jezus) die stierf om het huwelijk te beëindigen, de scheidbrief te vernietigen en zijn volk Israël te verlossen van hun zonden. Door de dood aan het vloekhout werd het huis Israël weer vrij !
Door Zijn opstanding werd het mogelijk dat de vrouw weer naar haar eerste Man terug kon keren. (Rom. 7:2-4).
Is er na de kruisiging, dood en opstanding en hemelvaart van Jezus een grote exodus geweest van het 10 stammen rijk ?Nu is ze vrij om terug te keren.
Maar wie is Israël, zij zijn immers hun identiteit kwijt.
Het is een verborgenheid dat nog geopenbaard zal worden en God is daar druppelsgewijs mee bezig.
Israël zal zijn identiteit terug krijgen.
Waar is Jozef ? en wie bekommert zich nog om hem ? (Amos 6:3-6).
Zijn broers wachten en zullen komen.
Het einddoel is niet Israël maar ook niet de gemeente op zich zelf. Het einddoel is dat beide Israël en de heidenen (Efeziërs 3) dat zij samen worden geënt op de edele olijf, en mogen drinken van de saprijke wortel die is Jeshua de Messias.
JP
Het apocriefe boek van de profeet Ezra staan de opmars van de Tien stammen uit Assyrie opgetekend in het vierde boek wat heel interessant is.
De tien stammen van Israël, die in 745-721 BC gedeporteerd zijn door Assyrië, zijn nimmer teruggekeerd, en zeker niet aan het einde van de ballingschap van de twee stammen.
Het apocriefe boek 4 Ezra vertelt precies hetzelfde over de tien stammen die nooit teruggekeerd zijn, maar na hun deportatie verder getrokken zijn, daarbij geholpen door God, die rivieren deed uitdrogen zodat het volk verder kon trekken. Ezra zegt dat de tien stammen niet teruggekeerd zijn na hun deportatie. De profeten zeggen dat de terugkeer zal plaatsvinden aan het begin van de messiaanse tijd. Het apocriefe boek 4 Ezra zegt dat de tien stammen na hun deportatie verder in noordelijke richting getrokken zijn.
4 Ezra 13:40-47
40 Deze zijn de tien stammen, die uit hun land gevangen zijn genomen in de dagen van de koning Hosea, die Salmanasser de koning der Assyriërs gevankelijk weggevoerd heeft, en heeft hen over de rivier gevoerd, en zij zijn overgebracht in een ander land.
41 Doch zij besloten, dat zij de menigte der heidenen zouden verlaten, en in een verder land vertrekken, waar geen menselijk geslacht ooit tevoren gewoond had.
42 Daar wilden zij hun rechten onderhouden, die zij in hun land niet gehouden hadden.
43 Zij zijn dan daarin getogen door de enge ingangen van de rivier Eufraat.
44 Want de Allerhoogste deed hun toen tekenen, en hield de aderen der rivier op, totdat zij daarover gegaan zijn.
45 Want door dat land was een weg van een lange reis van anderhalf jaar, daarom wordt die landstreek Assareth genoemd.
46 Toen hebben zij daarin gewoond tot de laatste tijd;