We mogen binnenkort weer Pesach/Pascha vieren en Feest van ongezuurde broden. We gedenken de uittocht van Israël uit Egypte door wonderen en tekenen, weg uit de banden van de slavernij, maar ook gedenken we hoe de Heer hen geleidt heeft door de Schelfzee en door de woestijn van beproeving op naar het beloofde land, maar ook mogen wij als Gemeente gedenken de uittocht uit de slavernij van de zondige wereld dat we getrokken werden uit de duisternis in Zijn wonderbaarlijk Licht, in het Koninkrijk van Zijn Zoon Jezus/Jeshua.
Deut. 16:1 Neem de maand Abib (Nisan) in acht en vier het Pascha ter ere van de HERE, uw God, want in de maand Abib heeft de HERE, uw God, u in de nacht uit Egypte geleid.
Bijbels gezien begint bij Pesach/Pascha het godsdienstig nieuw jaar, rond Maart/April, in de maand Abib (Nisan), deze is het hoofd en begin van het jaar. In deze maand Abib, in deze graanmaand (gerst) is Jeshua gestorven, Hij ging als een graankorrel in de grond maar Hij stond weer op, Hij is het ongezuurde Brood des Levens.
In Exodus 12 vers 2 lezen we: “Deze zelfde maand zal voor u het HOOFD van de maanden zijn, zij zal u de EERSTE van de maanden van het jaar zijn”.
De verlossing door het Bloed van het Lam is daarbij het fundament en uitgangspunt.
Elk Bijbels Feest is altijd gekoppeld aan de oogstseizoenen. ABIB betekent: de mate van rijpheid van de gerste aar, en de mate van rijpheid van de gerst is alles bepalend voor Gods kalender. De gerst wordt als eerste van de gewassen geoogst rond Pesach en de eerste opbrengst word als een gerstenschoof aan de Vader aangeboden en de priester zwaaide dit op en neer voor God als een beweegoffer. Jezus/Jeshua is de Eerste gerstenschoof die bewogen wordt voor het aangezicht van God. De Feest van eerstelingen, de gerste-oogst symboliseren de wijding van de gehele oogst aan God en was een voorschot, of belofte, van de gehele oogst die nog binnen gehaald moet worden. De oogstseizoenen beelden voor Christenen de geestelijke oogst uit die God van plan is binnen te halen. Eerst de gerstoogst (Pesach), dan de tarweoogst (Pinksteren) en als laatst in september bij de Feest der Inzameling (Loofhuttenfeest) de druivenoogst.
Pesach wordt door verschillende groepen gelovigen op verschillende datums en tijdstippen vastgesteld en gevierd. De eerste Christenen vierden Pesach de eerste drie eeuwen van onze jaartelling altijd samen met de Joodse gelovigen en hielden zich ook aan de Joodse kalender. Door toedoen van Keizer Constantijn en het concilie van Nicea werden de feestdata uit elkaar getrokken en mocht de kerk niet langer dit Feest samen vieren met de Joden op dezelfde datum en de berekening van de Joden volgen. Zo verzaakte de kerk de Feesten van de Heer. Er is door de eeuwen heen veel verstoort en vermenging van heidense smetten en buiten bijbelse leerstellingen binnen gekomen, zowel onder de Joden als onder de Christenen, allebei moeten ze uit Babylon komen, ontgift en gereinigd worden. In het boek Jubileeën 6:34 staat het heel mooi beschreven nadat Israël in ballingschap werd gezonden en verdreven werden onder de volkeren, “En alle kinderen van Israël zullen het vergeten en zullen het pad van de jaren niet vinden, en zullen de nieuwe manen, en seizoenen, en sabbatten vergeten, en ze zullen fout gaan wat betreft de hele volgorde van de jaren.” We zijn nu in een tijd dat de Heer alles weer herstellen gaat en weer opnieuw bekend zal maken zoals Hij dat heeft bedoelt, en in het Messiaanse tijdperk zal alles weer tot volheid komen.
Met Pesach staan we stil bij het lijden en sterven en de opstanding van Jeshua/Jezus die ons verlost heeft uit de macht van satan uit de macht der duisternis en die ons overgebracht heeft in het Koninkrijk van Zijn Zoon zijner liefde. We zijn door Zijn sterke Hand geplaatst vanuit de dood naar het leven.
Het vlekkeloze lam wat de kinderen van Israël in huis moesten houden was een profetische heenwijzing naar Jeshua die het Lam van God was en een heenwijzing dat het bloed wat op de deurposten werd gestreken we ook aan de deuren van ons hart moesten strijken wilden we gered worden. Door het Bloed van Jeshua, het Lam van God zijn we verlost en is er geen veroordeling meer voor wie in Christus zijn, de doodsengel zal ons voorbij gaan, we mogen door het watergraf (de doop) door de Schelfzee weer opstaan in nieuwheid van het leven. In 1 Cor.10:2 wordt gezegd: ‘Allen lieten zich in Mozes dopen …. in de zee. ‘We zijn nu in Jezus/Jeshua de Messias een nieuwe schepping geworden, opnieuw geboren, het oude is voorbij gegaan zie het nieuwe is gekomen. Het is een Feest van vrijheid en een nieuw begin om alles los te laten en verder te trekken naar het Beloofde Land.
En zo de Heer geheel Israël uit Egypte leidde, was Israël wel uit Egypte maar Egypte nog niet uit Israël .. ze verlangden nog steeds terug naar de oude vleespotten, zo is de Here ook nu bezig met Zijn gemeente, het Lichaam van Christus, zij die geënt zijn op de Edele Olijf, ze zijn wel uit de wereld getrokken, uit de slavernij van Egypte van deze wereld en van al haar zonde, maar de wereld is nog niet uit hen. We zullen alle zonde, het oude zuurdesem uit ons midden moeten weg doen, het zuurdesem van kwaad en ontucht, van afgoderij en rebellie om zo ongezuurd te zijn in reinheid en waarheid om een Volk te zijn God ten eigendom, een Volk volkomen apart gezet voor Hem, bevrijd en verlost om de grote daden te verkondigen van Hem die ons vrijgekocht heeft. Hij bevrijdt en verlost hen van alles wat hen vasthoudt en redt hen door de woestijn van beproeving, want willen we de Heer oprecht dienen maken we woestijn perioden in ons leven mee waardoor we leren om er sterker en weerbaarder uit te komen. Zo kunnen we de woestijnfase van de Israëlieten vergeleken worden met de onvolwassen fase van de gelovigen op weg naar volwassenheid.
De Here heeft met het huis Israël en huis Juda, die de Gemeente is en waarin de vreemdelingen, de heidenen mede-erfgenamen en mede huisgenoten van God zijn geworden, een verbond gesloten. Niet zoals het verbond, dat Hij met hun vaderen gesloten had ten dage dat Hij hen bij de hand nam, om hen uit het land Egypte te leiden, Zijn verbond wat werd gesloten bij de wetgeving op de Berg Sinaï dat zij verbroken hebben. Maar dit is het nieuwe verbond, dat Hij met het huis van Israël zal sluiten na deze dagen. Hij zal Zijn wet in hun binnenste leggen en die in hun hart schrijven. De Heer zal hun tot een God zijn en zij zullen Hem tot een volk zijn. En wij die Gods Geest ontvangen hebben in het Nieuwe Verbond zijn de Sinaï voorbij gegaan en verder getrokken een weg hoger dan Mozes en wij zijn genaderd zoals Hebreeën 12 vers 22 zegt “tot de berg Sion, tot de stad van de levende God, het hemelse Jeruzalem, en tot tienduizendtallen van engelen, 23 en tot een feestelijke en plechtige vergadering van eerstgeborenen, die ingeschreven zijn in de hemelen, en tot God, de Rechter over allen, en tot de geesten der rechtvaardigen, die de voleinding bereikt hebben, 24 en tot Jezus, de middelaar van een nieuw verbond, en tot het bloed der besprenging, dat krachtiger spreekt dan Abel.”
Maar er zal nog een tweede Exodus komen, een grote familiereünie en we staan aan de vooravond van deze hereniging van de twee huizen van Israël, het huis Juda (de Joden, de twee stammen) en het huis Israël (de Israëlieten, de 10 stammen), er zal weer samenbinding zijn en liefelijkheid .. en het zal weer zijn één kudde en één Herder.
De uittocht is reeds begonnen, trek op .. de Heer komt spoedig terug.
We zijn op weg naar het beloofde land, Het Nieuwe Jeruzalem, de Stad van de Levende God.
Halleluyah ..!!!
Gezegende Pesach … !!