Als we door het geloof in Jezus Christus wederom geboren worden dan worden we mede gekruisigd met Christus in zijn dood, het is onze oude vleselijke mens die sterven moet, deze dood in Christus snijdt ons af van al het aardse, vleselijke (wereldse) leven. Deze positie van het gekruisigd zijn met Christus kunnen we in een ogenblik innemen, maar Gods Geest moet dag aan dag met het oude leven wat weer de kop op kan steken afrekenen, dit is een leer en een levens proces.
Sterven aan jezelf is zo totaal anders dan het denken in de wereld.
Ook wij zullen net als Jezus verzocht en beproefd worden en tijden van worsteling en strijd van pijn en lijden doormaken .
God wil dat wij, net als zijn Zoon Jezus, een opofferende liefde hebben naar onze broeders en zusters en naar de wereld. Een opofferden liefde die de minste wil zijn, die volkomen toegewijd is aan de Bruid van Christus en aan de verloren wereld, en dit in reinheid, transparantheid, heiligheid en waarheid.
Het is een liefde die niet op zichzelf is gericht maar op de wil van de Vader.
Sterven aan onszelf is geen uiterlijke zaak, het is een zaak van het hart.
Hoe vaak kan God de mens niet gebruiken en struikelen we omdat het vlees niet gestorven is en omdat ze hen zelf zo graag willen laten gelden, hun eigen eer, ambitie en positie, maar ook hun strijd om hun eigen gerechtigheid en recht en hoe vaak willen wij genoegdoening hebben om ons goed en beter te laten voelen om zo onze pijn te laten verzachten.
Hoe vaak staat onze pijn, teleurstelling en verdriet God niet in de weg om Hem te laten zien wie Hij werkelijk is, zijn liefde en genade.
De Bijbel leert ons dat we moeten sterven aan ons zelf, de graankorrel moet eerst in de grond en sterven voordat hij uit de diepte op kan komen en vrucht kan dragen.
Wij moeten ons vlees (onze oude natuur) laten sterven, ons eigen ik, het moet in de dood, maar ook is dit een proces waar we in ons leven boven uit moeten worden getild, want sterven heeft altijd met lijden en pijn en afleggen te maken en hoort bij een waarlijk christen leven.
We ontdekken steeds weer dat we dit niet zelf kunnen maar dat God dit bewerken moet in ons leven. Ons vlees roept en schreeuwt om genoegdoening en om gerechtigheid, het druist helemaal tegen ons zelf in.
De Heer wil ons leren dat wij eigenlijk helemaal geen rechten hebben en dat we daar ook niet op mogen staan dit recht te behalen. Doen we dat wel, dan doen we de ander te kort en schaden we hier de ander mee.
Ons plicht is alleen maar recht te doen en niet recht te verkrijgen. Alles wat we krijgen is genade. Alles wat Hij geeft is genade, alles wat Hij neemt is genade.
Hierdoor kunnen we de gezindheid, het karakter van God door ons heen laten werken, het is een gelegenheid de liefelijkheid van de Here Jezus te laten zien.
Ja, het is ons plicht in alle omstandigheden Jezus te laten zien, hoe wij ons ook voelen en ondanks onze pijn.
We moeten leren, en dat kan alleen maar door de kracht en leiding van de Heilige Geest, om boven onze eigen pijn, angst, teleurstellen en verdriet heen te zien dat we door de Geest van God hier bovenuit worden getild, om zo het karakter van Christus te laten zien, en dan zien en bemerken we vaak hoe we nog falen en nalaten goed te doen en dat we soms zo ver af zijn zoals God het heeft bedoelt.
De Bijbel leert ons toen ze Jezus sloegen, Hij niet terug sloeg, scholden ze Hem uit Hij schold niet terug maar als je pijn hebt, door welke omstandigheid dan ook, is dat zo moeilijk om dit aan de kant te zetten en daar over heen te zien en met Jezus ogen naar de ander te kijken, maar het is de kracht van God om Hem op deze manier te volgen, zijn liefde en zijn genade om die aan anderen te laten zien.
In theorie weten we het altijd zo goed, maar de werkelijkheid is soms moeilijk en hard. Het hangt ook af van hoe dichtbij iemand naast je staat en wat die voor je betekent heeft, dat heeft grote invloed, meestal doe je hen pijn die het dichts bij je staan en waar je het meest van houdt.
Je eigen emoties en gevoelens spelen zo vaak een rol maar als je werkelijk gestorven bent en dood bent voor jezelf kan niemand je kwaad doen of pijn doen want niemand kan een dode iets doen en het maakt niets uit wat ze van je zeggen en wat ze van je denken, onze plicht is Jezus te laten zien.
Maar hoe zit het dan met je gevoelens en je emoties, iemand schreef, geniet van je gevoelens zolang ze goed zijn, maar als ze zich misdragen en ze je doel niet terroriseren onderwerp ze aan Christus, dit is werkelijk een gevecht en worsteling die binnen in je gebeurd, een strijdt tegen een stille stem die niet van God is, maar die je wil neerhalen en wil trotseren. Want we hebben geen strijd tegen vlees en bloed maar tegen de overheden en machten ….`
We mogen weten dat God voor onze gevoelens zorgt als wij doen wat Hij zegt en Hem gehoorzamen en de keuze nemen zijn wil te doen, Hij zal dan voor ons strijden, maar ook ons herstellen en genezen.
Sterven aan je zelf, dat begint bij het Kruis, Hem volgen in zijn dood, begrafenis en opstanding, en bevrijd worden van je angsten en eigen egoïstische, zelfzuchtige ik maar ook van overgevoeligheid en lichtgeraaktheid zodat wij niet meer snel gekwetst zullen voelen.
Dan leren uitstappen en spreken en handelen wat God je ook zegt te doen, en wat het je ook kost. Jezus volgen is sterven, jij bent niet meer belangrijk, je doet er niet meer toe, het is Christus, het is Zijn eer.
Laat alles sterven in Zijn dood … leg alles op het altaar wat waarde voor je heeft, jezelf, je partner, je kinderen, je dromen, je financiën en zelfs je roeping … en als alles is gestorven moet je God de kans geven die weer tot leven te wekken.
Het principe geboorte, dood, opstanding kan zich steeds weer in bepaalde opzichten door ons leven heen voltrekken, het graan moet als het ware sterven, voordat zij bruikbaar wordt voor God.
Een christen, of een werk van God is niet zomaar afgeschreven ook al falen we keer op keer, het is een leerproces.
Na een stille periode kan de oorspronkelijke dromen wanneer wij dachten dat ze gestorven waren weer opbloeien en herleven.
God kan het oorspronkelijke vuur na een hele periode van stille jaren weer uit het as doen herrijzen …
